روش تولید لوله‌های گاز
لوله‌های گاز با روش‌های مختلفی از جمله نورد، جوشکاری و اکستروژن در طول‌های 6 متری تولید می‌شوند که علاوه‌بر کیفیت و کاربرد در خرید لوله گازی نیز تأثیر قابل توجهی دارد. در ادامه به تشریح هر یک از روش‌های تولید پرداخته می‌شود.
نورد: در روش نورد، شمش‌های فولادی به تدریج نازک شده و به شکل لوله در می‌آیند. لوله‌های بدون درز با این روش تولید می‌شوند.
جوشکاری: در روش جوشکاری، ورق‌های فولادی به هم جوش داده شده و به شکل لوله درمی‌آیند. برای تولید لوله‌های درزدار از این روش استفاده می‌شود.
اکستروژن: در روش اکستروژن، مواد مذاب از قالب عبور کرده و به شکل لوله در می‌آیند. برای تولید لوله‌های پلی‌اتیلن این روش به کار گرفته می‌شود.
استاندارد تولید لوله گاز
تولید لوله‌های گاز باید مطابق با استانداردهای ملی و بین‌المللی باشد. تولید براساس استانداردهای رایج تأییدی بر تناسب کیفیت و قیمت لوله گاز است. برخی از مهم‌ترین استانداردهای لوله‌های گاز عبارتند از:
API 5L: این استاندارد، الزامات مربوط به لوله‌های فولادی برای خطوط لوله نفت و گاز را مشخص می‌کند.
ASTM A105/A53: استاندارد مربوط به لوله‌های فولادی کربنی است.
DIN 2394: این استاندارد مربوط به لوله‌های فولادی گالوانیزه است
EN10255: لوله‌های فولادی بدون درز عمدتا با این استاندارد تولید می‌شود.
JIS G3472: برای تولید لوله‌های فولادی بدون درز از این استاندارد استفاده می‌شود.
DIN 2440: این استاندارد، الزامات مربوط به لوله‌های فولادی گالوانیزه را مشخص می‌کند.
لوله‌های گازی توکار و روکار
لوله‌های گازی در دو نوع توکار و روکار برای انتقال گاز در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. هر کدام از این نوع لوله‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند که انتخاب نوع مناسب را برای هر کاربرد، به عهده‌ی شما می‌گذارد.
لوله‌های توکار: این لوله‌ها به دلیل جنس و ضخامتشان، در برابر خوردگی، ضربه، فرسایش و سایر آسیب‌ها بسیار مقاوم هستند و به واسطه استحکام بالا، از آنها برای انتقال گاز در مسافت‌های زیاد مانند خطوط بین شهری و پالایشگاه‌ها استفاده می‌شود. لوله‌های توکار از نوع لدون درز هستند و در گریدهای L175، L245، A25، L360، B و X52 تولید می‌شود.
لوله‌های توکار پس از نصب در زیر گچ و سرامیک پنهان می‌شوند و به زیبایی دکوراسیون داخلی آسیب نمی‌رسانند. علاوه‌بر این قیمت لوله‌های توکار به طور کلی ارزان‌تر از نوع روکار هستند. لوله گازی توکار عمدتا در سایزهای 1.2، 3.4، 1، 2 و … با ضخامت های 2.6، 2.9، 3.4، 3.6، 3.7، 3.9 میلیمتر تولید و عرضه می‌شوند.
لوله‌های روکار: نصب این لوله‌ها به دلیل عدم نیاز به کارهای زیربنایی، آسان‌تر و سریع‌تر از نوع توکار است همچنین در صورت نیاز به تعمیر یا بازرسی، به راحتی می‌توان به لوله‌های روکار دسترسی پیدا کرد. لوله‌های روکار عمدتا از نوع بدون درز هستند که برای اطمینان از کیفیت و سلامت تحت تستهای NDT قرار می‌گیرند.
این لوله‌ها به دلیل مقاومت در برابر شرایط آب و هوایی مختلف، برای استفاده در فضای باز مانند حیاط و نمای ساختمان مناسب هستند. لوله‌های روکار در رنگ‌ها و طرح‌های مختلفی عرضه می‌شوند که می‌توان آنها را با دکوراسیون محیط هماهنگ کرد.
لوله گازی روکار با طول شاخه 6 متری و ضخامت های 2.65، 3.25، 3.65، 4.05، 4.85 در سایزهای مختلف 1/2، 3/4، 1، 3، 4، 5 و … عرضه می شوند.
انتخاب بین لوله‌های توکار و روکار به عوامل مختلفی مانند نوع ساختمان، متراژ، بودجه و سلیقه شما بستگی دارد. برای ساختمان‌های نوساز با توجه به مزایایی مانند زیبایی ظاهری و قیمت مناسب، لوله‌های توکار گزینه ایده‌آلی هستند و برای فضاهای بیرونی لوله‌های روکار با مقاومت بالا در برابر شرایط آب و هوایی، گزینه مناسب‌تری هستند.
جنس لوله‌های گاز
لوله‌های گاز از جنس‌های مختلفی از جمله فولاد، مس، پلی‌اتیلن و برنج تولید می‌شوند. هر کدام از این جنس‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب جنس مناسب به عوامل مختلفی مانند فشار گاز، شرایط محیطی و بودجه پروژه بستگی دارد؛ علاوه‌بر این جنس لوله تأثیر مستقیمی بر قیمت لوله گاز دارند.
لوله فولادی: رایج‌ترین جنس لوله‌های گاز، فولاد است. لوله‌های فولادی به دو دسته درزدار و بدون درز تقسیم می‌شوند. لوله‌های بدون درز، استحکام و مقاومت بالاتری دارند و برای انتقال گاز با فشار بالا مناسب هستند. قیمت لوله گاز درزدار پایین‌تر است و بیشتر در مصارف خانگی و تجاری استفاده می‌شود. معایب لوله گاز فولادی امکان زنگ‌زدگی درصورت عدم پوشش مناسب و سنگینی وزن آن است.
لوله مسی: لوله‌های مسی، انعطاف‌پذیری و شکل‌پذیری بالایی دارند و برای مصارف خاص مانند اتصالات و شیرآلات گاز مورد استفاده قرار می‌گیرند. مزایای این نوع لوله شامل انعطاف‌پذیری بالا، هدایت حرارتی بالا و مقاومت در برابر خوردگی است. معایب آن نیز شامل قیمت بالا، دشواری در لحیم‌کاری و احتمال نشت گاز است.
لوله پلی‌اتیلن: لوله‌های پلی‌اتیلن سبک، انعطاف‌پذیر، مقاوم در برابر خوردگی و ارزان قیمت هستند. مزایای این لوله شامل وزن کم، انعطاف‌پذیری بالا، مقاومت در برابر خوردگی و قیمت مناسب است. معایب آن شامل عدم تحمل فشار بالا و احتمال آسیب‌پذیری در برابر اشعه UV است. این نوع لوله عمدتا برای خطوط گازرسانی زیرزمینی به کار می‌رود.
برنجی: لوله‌های برنجی، بیشتر برای اتصالات و شیرآلات گاز استفاده می‌شوند و از نظر ظاهری زیبا و چشم‌نواز هستند. قیمت لوله گازی برنجی نسبتا بالاتر از سایر انواع آن است. مزایای آن شامل مقاومت در برابر خوردگی، شکل‌پذیری بالا و اتصال آسان است. معایب آن شامل قیمت بالا و عدم کاربرد در خطوط طولانی است.
کاربرد لوله‌های گاز
لوله‌های گاز در صنایع مختلف و منازل مسکونی برای انتقال و توزیع گاز طبیعی، گاز مایع و سایر گازها کاربرد دارند. برخی از مهم‌ترین کاربردهای لوله‌های گاز عبارتند از:
صنایع نفت و گاز: در پالایشگاه‌ها، خطوط لوله انتقال گاز و مخازن ذخیره‌سازی گاز از لوله‌های فولادی استفاده می‌شود.
صنایع پتروشیمی: در صنایع پتروشیمی، از لوله‌های فولادی، مسی و پلی‌اتیلن برای انتقال مواد شیمیایی و گازهای فرعی استفاده می‌شود.
نیروگاه‌های برق: در نیروگاه‌های برق که از گاز به عنوان سوخت استفاده می‌کنند، از لوله‌های فولادی برای انتقال گاز به توربین‌ها و دیگ‌ها استفاده می‌شود.
ساختمان‌های مسکونی و اداری: در ساختمان‌های مسکونی و اداری که از سیستم‌های گازی برای گرمایش و پخت و پز استفاده می‌کنند، از لوله‌های فولادی، مسی و پلی‌اتیلن استفاده می‌شود.
نکات مهم در خرید لوله گاز
از آنجایی که لوله گاز محصولی بسیار مهم و اساسی در صناع مختلف است اطمینان از کیفیت این محصول که ارتباط مستقیمی با سلات و جان انسان‌ها دارد، امری بسیار ضروری است، از همین رو در هنگام خرید لوله گاز باید نکات متعددی را مدنظر قرار داد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود:
جنس لوله: جنس لوله باید با توجه به نوع گاز، فشار گاز، شرایط محیطی، الزامات ایمنی و بودجه پروژه انتخاب شود، زیرا جنس لوله علاوه‌بر کاربرد در قیمت لوله گاز نیز مؤثر است.
روش تولید: روش تولید لوله باید مطابق با استانداردهای ملی و بین‌المللی باشد، همچنین با توجه به نوع کاربرد و فشاری که لوله ممکن است متحمل شود، نحوه تولید محصول را هنگام خرید باید مدنظر قرار داد.
استاندارد: لوله گاز باید دارای گواهی استاندارد ملی و بین‌المللی باشد. محصولی که بدون رعایت استانداردهای لازم تولید و عرضه گردد به یقین کیفیت لازم را ندارد و ممکن است آسیب‌های جبران‌ناپذیری به در پی داشته باشد.
قطر لوله: قطر لوله باید با توجه به حجم گاز عبوری انتخاب شود.
ضخامت لوله: ضخامت لوله باید با توجه به فشار گاز و شرایط محیطی انتخاب شود؛ ضخامت لوله در تعیین قیمت لوله گاز نیز مؤثر است.
برند تولیدکننده: لوله باید از برند معتبر و شناخته شده باشد. برندهای معروف علاوه‌بر رعایت استانداردها، از موارد اولیه با کیفیت استفاده می‌کنند که این امر علاوه‌بر قیمت لوله گاز در کیفیت نهایی محصول نیز مؤثر است.
قیمت لوله: قیمت لوله گازی باید با توجه به کیفیت و برند آن باشد از همین رو ممکن است در کارخانه‌های مختلف متغیر باشد. قیمت لوله گاز در هزینه نهایی پروژه اثرگذار است.
نظری یافت نشد.